Brieven aan familie en vrienden 1919-1941

14.

Brief van 3 juni. Voor de figuur van Dr. J.A. Koch, de neef van D.M.G. Koch, kan ik verwijzen naar de aantekeningen van Veenstra.

Blimbing, 3 Juni 1941

Geachte Heer Nieuwenhuys,

Hierbij twee stukjes voor de Kroniek van De Fakkel, zooals U mij verzocht te schrijven. Aan Beb heb ik een doorslag gestuurd om elk misverstand te voorkomen en om haar gelegenheid te geven mogelijke aanmerkingen te maken, opdat ik die dan nog kan verwerken, hoewel men in gewone omstandigheden daaraan natuurlijk niet behoeft te voldoen. Maar Beb is Beb. Ook het andere stukje over Greshoff's beide boekjes behoeft u niet te aanvaarden zooals het is, hoewel ik hoop, dat u er zich mee kunt vereenigen. Dit blijft altijd ietwat delicaat werk voor mij, omdat ik niet vreemd sta tegenover de schrijvers, en dus niet koel-neu-

[p. 780]

traal. Toch moet ik mijn best doen eerlijk te zeggen, wat ik meen.

Ik zond u dr. J.A. Koch's vijfde bijdrage over Indische literatuur in de Ind. crt., waarin hij opnieuw uw naam noemt in verband met Het Land van Herkomst en uw lof voor dit werk. De heer Koch is nogal een kregelig man, naar ik gemerkt heb, en kan soms vreemd doen. Hij kent mij niet persoonlijk, maar mijn boekrecensies heeft hij altijd gevolgd. Toen hij een dichtbundeltje uitgaf, verleden jaar, zond hij het aan de krant, maar met een briefje erbij, dat het door mij moest worden gerecenseerd, daar hij op recensie van iemand anders geen prijs stelde! Ik heb zijn ‘Iboe Indonesia’ geen meesterwerk genoemd in K. & O., maar wel heb ik vroeger, toen ik nog niet wist, wie zich achter dat pseudoniem verschool, met lof geschreven over zijn boekje ‘Adat’, waarin hij geheel op Inlandsch terrein blijft en m.i. heel zuiver is in alle opzichten. Daarmee heb ik blijkbaar zijn hart gestolen. Kan er jalousie de métier bestaan van zijn kant? Over Du Perron had hij op deze plaats zich met meer reserve en eerbied kunnen uitlaten, maar ik meen, dat het beter is nergens op in te gaan in het openbaar. Ik ben, als het over Du P. gaat, nog altijd te zeer ontroerd en innerlijk bewogen om mezelf geheel te kunnen beheerschen. Ik kan beter zwijgen, voorloopig, maar verdragen kan ik zulke kritiek moeilijk.

Als u de beide stukjes kunt gebruiken, houd ik me, zooals u begrijpen kunt, in de huidige omstandigheden aanbevolen voor zoo vlug mogelijke toezending van het honorarium. Ik weet niet, wat deze maand zal opleveren, maar met geld, ook al zijn het slechts kleine bedragen, zijn we hier in het huishouden tegenwoordig zeer uit den brand.

Ik ben besloten geen gratie te vragen, na de uitspraak van het H.G. Men vraagt geen ‘ampoen’ als er geen schuld bestaat. Ik zal dan kalm de straf dragen. Het zal hier te Malang zijn, in een aparte gevangenis voor Europeanen, die men hier heeft (vroeger een gesticht voor jongens) en ik zal daar alleen zijn tijdens de werkuren. Ik zal ook trachten gedaan te krijgen, dat ik mijn eigen werk mag doen. Het spijt me eigenlijk, dat ik niet eens het werkelijke gevangenisleven

[p. 781]

zal beleven, want ik heb altijd verlangd daarover eens te schrijven van binnen uit en als gevangene. Wat mij te wachten staat, is nauwelijks gevangenis te noemen.

Mocht er iets bizonders gebeuren, dan schrijf ik u natuurlijk onmiddellijk. Mijn dank voor Greshoff's overdrukje. Vooral het begin is van waarde. Groet Greshoff van mij, want ik schijn hem niet meer te zien te krijgen, hetgeen me spijt.

Onze groeten, ook aan Mevrouw en de boy. Niet te wetenschappelijk met hem! En als hij honger heeft, geef het hem, in weerwil van alle schema's en tabellen der geleerden, maar overlaad zijn maag niet. Ik ben net een baker ja?

Het beste en nogmaals dank en veel groeten. Uw toegenegen

W. Walraven.