Brieven aan familie en vrienden 1919-1941

45.

Brief 3 juli 1939 aan J.G. Schamhardt-Walraven. Ik schoot enorm tekort in mijn omgang met Walraven. Ik was onachtzaam, teveel van mijn eigen omstandigheden vervuld. Holland was voor mij niets bijzonders en ik begreep niet dat ik hem het meest plezier kon doen door juist daarover te vertellen. Toch moet ik dit soms vaagweg beseft hebben, maar dan telde de grote afstand in kennis

[p. 453]

en ervaring weer mee. De dingen waarover hij wilde horen, kende ik eenvoudig niet.

Dit is de datum dat hij Du Perron in Bandoeng heeft ontmoet, E.F.E. Douwes Dekker, D.M.G. Koch en nog anderen. Op deze reis naar West-Java is hij ook naar Tjigoegoer (de geboortedesa van Itih) gegaan en tenslotte naar Tandjong Priok, waar hij mij voor twee dagen van boord haalde. Men zie de inleiding.

Bandoeng, 3 Juli 1939

Beste Wijnand en Zus,

Ik ben op Bandoeng, voor de krant op reis, en Iti, die mij is nagereisd hierheen, brengt een brief mee van Frans. Hij was een beetje in de war of in erge haast, toen hij hem verzond, want een van die velletjes is eigenlijk voor jullie bestemd. Ik zend het je hierbij toe. Misschien is er een velletje, dat voor mij bestemd was, bij jullie terechtgekomen. Als dat zoo is, ontvang ik het nog graag.

Het tweede velletje in den brief bevat verhaaltjes, die hij mij ook al in een vorigen brief geschreven heeft. Zou hij dat nu vergeten zijn? Ook dat Okke Hansen niet meer op de P.L. is heeft hij me vroeger al geschreven en dat vertelt hij nu weer. En dat terwijl ik zoo hunker naar versche indrukken uit Holland!

Enfin, ik zie hem de volgende week persoonlijk. Ik ben hier op een journalistieke strooptocht en heb het nogal druk, vooral omdat er zooveel menschen zijn, die lange gesprekken met me houden en me dan weer bij andere menschen brengen, die ook gewoonlijk heel veel te zeggen hebben. Ik moet nog naar Buitenzorg en dan naar Batavia, waarna de volgende week thuis. Iti is hier geboren, in West-Java, dus die dartelt rondom me, blij dat ze temidden van haar eigen volk is. Ze is weer aardig beter (ik heb je toch geschreven, dat ze nierbekkenontsteking heeft gehad? Twaalf dagen in de kliniek!) en ik ben blij, dat zij deze gelegenheid heeft om de Preanger terug te zien en zoodoende wat vergoeding te krijgen voor al het doorgestane leed van de ziekte. Als je me schrijft, dan steeds naar Blimbing. Over de scharren schreef ik al en die brief heb je zeker wel ontvangen. Ik eindig nu maar. Als Frans straks weer op de terug-

[p. 454]

reis is, schrijf ik je de traditioneele lange brief over zijn bezoek. Beste groeten van ons allebei en tot den volgenden keer. Van Dorpema kreeg ik een briefje om te bedanken voor de toezending van een t.b.c. blad en hij vraagt om mijn pennevruchten, maar stuurt me geen nummer van zijn eigen orgaan. Bovendien heb ik niet beloofd, dat ik hem ‘pennevruchten’ zou sturen, wel knipsels enz. als ik ze tegenkom. Niettemin kan ik wel eens wat voor hem schrijven, al vind ik zijn briefje weinig uitvoerig. Doe hem mijn groeten, Wijnand, ik zal hem niet vergeten en hem nog wel op eenige dingen attent maken.

Nogmaals het beste.

Wim.