Brieven aan familie en vrienden 1919-1941

16.

Brief van 15 juni 1930 aan J. Walraven. In aansluiting bij de vorige brief meldt hij zijn broer dat hij weer werk heeft gevonden. - Men vergelijke dit bericht met het verhaal uit deze tijd dat hij Nieuwenhuys over een voorval in Malang doet, in brief no. 23 van 5 juli 1941.

[p. 178]

W. Walraven

Klodjen Lor 18a,

Malang

Malang, 15 Juni 1930

Beste Jaap,

Als vervolg op mijn laatsten brief deel ik je even mede, dat ik van het hotel gelukkig af ben, al ben ik al mijn duiten kwijt. Ik vond dadelijk een betrekking als boekhouder bij de Malangsche Volksbank op f 350, - p.m., hetgeen niet veel is voor iemand met een groot gezin. Ik ben op 1 Mei hier al in dienst getreden. Iti en de kinderen zijn in het begin van Juni naar hier verhuisd. Een bizonder groot voordeel is, dat Malang een koel klimaat heeft. Het ligt in de bergen, een kleine 500 M boven zee. Ik zweet hier nooit. Het is een echte woonstad, geen handelsstad of industrieplaats. Veel gepensionneerden en gefortuneerden en meer van die parasieten. Ook veel scholen, al zijn het dan Indische scholen. Maar het voorrecht hier te kunnen werken en wonen is inderdaad onschatbaar en dat kun je alleen maar op prijs stellen als je al de noodige jaren in dit heete land hebt gezeten en jezelf langzaam aan achteruit voelt gaan. We moeten het hier zuinig aanleggen om er te komen en ook heb ik nog schulden te betalen van dat hotel-avontuur en dat is het ergste van alles. Ik weet eigenlijk niet, hoe ik me redden zal. De betrekking is druk en de baas wat veeleischend, maar ik hoop het te bolwerken. Ik had ook aan de Indische Courant kunnen gaan, maar journalistiek is ook niet alles en dan de warmte! Niet alleen voor mij, maar ook voor de kinderen en mijn vrouw, we lijden er allemaal onder, vooral ook Jaap en Anna, die niet van de sterksten zijn, zooals ik je schreef. En kranten maken je nerveus en prikkelbaar. Een gewoon boekhoudersbaantje is toch op den langen duur beter voor je zenuwen. Ik ben hier nu al 15 jaar en ik zie het einde niet. Hoe meer rust ik kan vinden hoe aangenamer het me is.

Nu, je weet het dus weer. Noteer het adres. De groeten aan allemaal, ook aan Moe en Zus. Schrijven aan Moe doe ik niet. Het is even goed zoo. Nutteloos mezelf van streek te maken met schrijven.

Wim.