Vaderlandsche historie. Deel 3

XXII. Staat des Lands na Floris dood.

De dood van Graave Floris was oorzaak van veele verwarringen, hier te lande. Hy hadt geene andere wettige Erfgenaamen nagelaaten dan zynen eenigen Zoon, Jan, die zig, verre van de hand, in Engeland bevandt. De Edelen en Steden waren wel eenpaarig genegen, om hem voor Graave te erkennen. Doch alzo hy ten hoogsten vyftien jaaren haalen kon, was 't, vooral in deezen hagchelyken toestand, noodzaaklyk, dat de klem der Regeeringe in handen van eenen bekwaamen Voogd gesteld werdt. Doch wien men hier toe verkiezen moest, werdt van allen niet eveneens begreepen. De Edelen waren, voornaamlyk, in twee Partyschappen verdeeld. Eenigen hadden deel aan den aanslag tegen Graave Floris gehad, en werden, van de anderen, als Moorders en Verraaders aangemerkt. Wolferd van Borselen was, na de vlugt der anderen, de voornaamste van deezen aanhang, schoon hy 'er niet openlyk voor uitkwam. Dirk, Graaf van Kleeve, die, kort na 's Graaven dood, herwaards kwam, gedroeg zig ook, heimelyk, als een begunstiger der verbonden' Edelen. Beide deeze Heeren waren volkomen in de Engelsche belangen. Ook zogten zy beide Jonkheer Jan als Graaf te doen erkennen. Doch elk van hun poogde het bewind der Regeeringe, als Voogd, aan

[p. 87]

zig te trekken. Eenige andere Edelen, en zulken, onder anderen, die het Verbond met Frankryk bezegeld hadden, en in de laatste maatregels van Graave Floris getreden waren, wilden, daarentegen, de Voogdyschap aan Jan van Avennes, Graave van Henegouwen, opgedraagen hebben. Hy was een volle Neef van Graave Floris, zynde uit zyne Moeye, Vrouwe Aleid, gebooren. Des scheen hy nader dan iemant tot de Voogdyschap geregtigd te zyn. De voornaamsten, die den Graaf van Henegouwen tot Voogd begeerden, waren Jan van Arkel en Henrik van de Lek. De Stad Dordrecht was 't ook met hen eens.