Vaderlandsche historie. Deel 3

Graaf Floris houdt eene Maaltyd met de verbonden' Edelen. Wordt, vooraf, van den aanslag gewaarschuwd.

De Graaf was niet allen van Amstel en Woerden, wien deeze Zoen, in persoon, be-

[p. 76]

trof, en van Velzen, die te vooren Amstels Borg gebleeven was^(e), verzeld; maar verscheiden' anderen, die van den aanslag wisten, hadden zig in en naby Utrecht vervoegd, wagtende op gelegenheid. Na het treffen van den Zoen, hieldt de Graaf eene vrolyke middagmaaltyd met zyn Gezelschap, gezeten tusschen Amstel en Woerden, die vast zwanger gingen van den toeleg, welke nu op 't punt was van uitgevoerd te worden. Sommigen verhaalen, dat, even voor de maaltyd, eene schamele Vrouw den Graave van den aanslag op zynen Persoon kennis gaf, met een Briefje van deezen inhoud: ‘Konings Zoon, doorlugte Prins, gedenk aan de voorzegging des Psalmdigters: de man myns vredes, op wien ik vortrouwde, die myn brood at, heeft zig grootelyks tegen my verheeven^(f).’ 't Welk, zo 't gebeurd zy, niet voor eene Hemelsche ontdekking behoeft gehouden te worden, gelyk van eenigen geschiedt: alzo 'er onder de Edelen waren, onvoorzigtig genoeg, om zig 't geheim van den aanslag, zelfs tegen hunne Dienaars, te laaten ontvallen^(g). Ondertusschen, zou de Graaf deeze waarschuwing losselyk in den wind geslaagen hebben. Toen men elkanderen met spyze en drank wel getoefd hadt, begaf hy zig ter rust, en elk ging zyns wegs. Deezen tyd namen de Eedverwanten waar, om, buiten de Stad, alles, tot het ligten des Graaven, te bestellen^(h). Men hadt eenig Volk in de wape-

(e) Zie hier voor, Bl. 41.

(f) Bera in Joann. II. p. 98.

(g) Melis Stoke. bl. 118.

(h) Melis Stoke, bl. 120, 121.

[p. 77]

nen gebragt, die, onkundig van den aanslag, in drie hinderlaagen, ééne langs den Vegtstroom, en twee Landwaards in, gelegd werden. Eenige Edelen hadden 'er 't bevel over⁽ⁱ⁾. Amstel was binnen Utrecht gebleeven. En onderrigt zynde, dat alles gereed was, wekte hy den Graaf, en verzogt hem de Vogeljagt, met andere Edelen, te willen bywoonen. Floris was terstond vaardig; en Amstel bevolen hebbende voor uit te ryden, beloofde hy hem op de hielen te zullen volgen. In 't afscheid neemen, bragt hem de Graaf, een' vollen Berkemeier toe, Sint Geerten minne genaamd^(k), waar op Amstel bescheid deedt^(l).

(i) Spiegel Historiaal Cap. XLIV. bl. 202.

(k) Zie hier voor I. Deel, bl. 345. en Matthaei Fundat. & Fata Eccl. p. 177.

(l) Melis Stoke, bl. 121, 122.