Vaderlandsche historie. Deel 2
(1749)–Jan Wagenaar– Auteursrechtvrij
[pagina 335]
| |
Aartsbisschop van Kantorberri, te verheffenGa naar voetnoot(p), door Paus Innocent den III, in den ban gedaan, en van zyn Ryk vervallen verklaard zynde; wilde Filips de II, Koning van Frankryk, deeze gelegenheid waarneemen, om zig van Engeland meester te maaken. De grooten des Ryks en de Leenmannen des Konings stemden zyn voorneemen toe, behalven Ferdinand, Graave van Vlaanderen, die, heimelyk, door Koning Jan, gewonnen was Toen Filips, derhalven, in den jaare 1213, de wapenen opvatte, leedt Vlaanderen den eersten aanstoot. De Koning beloofde zig veel hulp van Henrik, Hertog van Brabant, met wien hy zig verbonden hadt. Doch Ferdinand was gesterkt, met de hulp van Keizer Otto den IV. en van Graave Willem van Holland, die hier toe, uit kragt van zyn Verbond met Engeland, verpligt scheen geagt te worden; hoewel 't anders vreemd mogt schynen, de Hollanders den Vlaamingen te zien bystaan. Willem egter begaf zig niet naar Vlaanderen, dan na dat Ferdinand, uit zyn Graafschap verdreeven, en in Walcheren geweeken zynde, onzen Graave bewoogen hadt, om met hem naar Vlaanderen te keeren. De Franschen hadden reeds een goed getal van Vlaamsche Steden bemagtigd, onder anderen Ryssel, 't welk van de Vlaamingen eerst vrugteloos belegerd, doch daar na egter ingenomen werdt. Allard van Borsele, een Zeeuws Edelman, werdt hier, in eenen uitval der belegerden, gevangen genomenGa naar voetnoot(q). Henrik, Hertog van Brabant, werdt | |
[pagina 336]
| |
ook binnen Brussel belegerd, door de Graaven van Vlaanderen en van Holland, en eerlang tot het aangaan van een Verdrag genoodzaakt, waar by hy beloofde de zyde van Frankryk te zullen verlaaten. Omtrent deezen tyd ook, schynt Graaf Willem het Verdrag, in den jaare 1168, tusschen Filips van Vlaanderen en Floris den III, geslooten, door byzondere Brieven, bevestigd te hebbenGa naar voetnoot(r). Nog voor 't einde des jaars 1213, behaalde de Engelschen, wier Vloot, gedeeltelyk, onder bevel van Graave Willem stondt, ter Zee, zo merkelyke voordeelen op de Franschen, dat Filips goedvondt Vlaanderen te ruimen; Douai alleen, van alle de Steden, welken hy gewonnenGa naar margenoot+hadt, inhoudende. Doch in 't volgend jaar, zyne benden wederom derwaards gevoerd hebbende, viel 'er, by de Brug van Bouvines, tusschen Doornik en Ryssel, een felle slag voor, op den zeven en twintigsten van Hooimaand. De Vlaamingen en hunneGa naar margenoot+Bondgenooten kreegen hier de nederlaag. Ferdinand zelf werdt gevangen: ook Willem, Graaf van Holland, die, met eenige Hollanders en Friezen, in Vlaanderen gekomen wasGa naar voetnoot(s), en veele andere Grooten; zo dat 'er de gevangenissen, op veele plaatsen in Frankryk, mede vervuld raaktenGa naar voetnoot(4). De meeste gevangenen en ook Graaf Willem, werden, sedert, | |
[pagina 337]
| |
om groot Losgeld, en onder belofte van nimmer wederom tegen den Koning van Frankryk te zullen dienen, geslaakt. Koning Jan zig met den Paus verzoend hebbende, onder de harde voorwaarde van zyn Ryk voortaan van den Roomschen Stoel ter Leen te zullen houden; werdt 'er een Bestand van vyf jaaren tusschen Frankryk en Engeland geslooten, waar door ook de rust in Vlaanderen hersteld werdtGa naar voetnoot(t). |
|