Vaderlandsche historie. Deel 1

XXV. De Friezen neemen eenige akkers in.

Ondertusschen morde men in 't Leger, dat den Stedehouderen 't regt benomen was, om tegen den vyand te velde te trekken. Dies hebben de Friezen, hier van niet onbewust, de jeugd, door de Bosschen en Poelen, en den onstrydbaaren ouderdom, door de Meeren, tot aan den oever des Ryns gevoerd, en de Akkers, die men, ten behoeve der Soldaaten, hadt laaten ledig leggen, in bezit genomen. Hier toe werden ze aangezet, door Verritus en Malorix, die toen over dit Volk het gebied voerden, voor zo ver de Germaanen zig lieten regeeren. Pas hadden ze de Landen ingenomen, of ze bouwden 'er Huizen, wierpen 't zaad in de aarde en bearbeiden die, als hunnen Vaderlyken grond. Maar Dubius Avitus, die, na Paulinus, met de regeering over Neder-Germanie belast was, dreigde de Friezen met de Romeinsche wapenen, zo zy niet naar hunne oude wooningen te rug keerden, of nieuwe akkers van den Keizer verwierven. Verri-

[p. 97]

tus en Malorix, hier door in verlegenheid⁺gebragt, trokken naar Rome, om hun beklag by den Keizer te doen. Daar gekomen, werden zy, terwyl Nero ander werk hadt, in den Schouwburg van Pompejus geleid, om daar eene vertooning van de Roomsche grootheid te aanschouwen. Hier zaten de Friezen ledig rondsomme te zien; want in 't speelen, waar van zy geen verstand hadden, vondenze ook geen vermaak. Zy vraagden⁺ondertusschen die genen, welken hen geleidden, naar de persoonen, die in 't ruim zaten, naar het onderscheid des rangs, wie de Ridderschap, en waar de Raad ware? eindelyk zagen ze eenigen, in uitheemsch gewaad, in de zetels der Raadspersoonen zitten, en gevraagd hebbende, wie dezelven waren, kreegenze tot antwoord, dat men deeze eer bewees aan Gezanten van Volken, die, in dapperheid en vriendschap jegens de Romeinen, uitstaken. Geenerlei menschen, riepen ze daar op uit, gaan de Germaanen in wapenen of trouwc te boven. Met treeden ze van hunne plaatsen af, en gaan onder de Raadsheeren zitten. 't Welk, smaakende naar eene aloude eenvoudigheid en prysselyken naaryver, van niemant euvel werdt opgenomen. Nero zelf beschonk hen beide federt met het Roomsch Burgerregt; doch beval⁺dat hunne Landsgenooten de ingenomen' akkers wederom ruimen moesten. De Friezen, op dit bevel weinig passende, werden door de hulpruiters, misschien de Batavische, die de hardnekkigsten versloegen, of gevangen namen, genoodzaakt zig naar 's Keizers

+ Verritus en Malorix, Opperhoofden der Friezen, trekken naar Rome.

+ Hun zonderling gedrag in den Schouwburg.

+ De Friezen moeten de in bezit genomen' akkers weder afstaan.

[p. 98]

wil te voegen^(v). De ontruimde akkers werden sedert door de Anzibariën⁽⁸⁾, die door de Kauchen uit hun Land gedreeven waren, ingenomen; doch Avitus, dit niet gedoogen willende, joeg 'er hen met geweld weder uit^(w).

(v) Tacit. Ann. XIII. Cap. 54.

(8) De Anzibariën of Amzibariën, dat is, zo men wil, Eemsbauren, schynen over de Boertange in de Friesche Moerassen aan den oever van de Eems gewoond te hebben, alwaar nog eene lange en smalle streek Lands legt, welker Bewooners Eemslanders en Eemsboeren genoemd worden: doch, door de Kauchen verdreeven, hebben zy de Landen, langs den regter oever der Druziaansche Graft, gelegen, in bezit genomen. Alting Germ. infer. P.I. p. 6.

(w) Tacit. Ann. XIII. Cap. 55, 56.