Logo DBNL
Vaderlandsche historie. Deel 1 (1749)

Vaderlandsche historie. Deel 1

(1749)–Jan Wagenaar–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

VIII. Krygsbedryven der Batavieren in het Leger van Julius Cezar.

De Batavieren, om, zo 't schynt, van hunnen kant, aan de voorwaarden des opgeregten verbonds te voldoen, lieten terstond eenigen van hunne bekwaamste Krygsbenden in Cezars Leger overgaan. Men kon hen hier toe ligtelyk beweegen, alzo de Germaanen, in Vredestyden, de gewoonte hadden, van zig in dienst van oorlogende Volkeren te begeeven(i). Met hulp van deeze Batavische benden, behaalde Cezar eerlang meer dan eene overwinning over de Britten, welken hy eene jaarlyksche schatting oplei(k). De Eburonen, Eduen en Arvernen, naderhand, onder 't bevel van Ambiorix, Vercingetorix en anderen, de wapenen tegen de Romeinen opgevat hebbende, werdt deeze opstand, voornaamlyk door

toedoen der Batavische Ruiters gedempt, en dus de Gallische oorlog ten einde gebragt(l) Ja toen Cezar, daar na, met den Burgerkryg tegen Pompejus, wederom nieuw werk kreeg, liet hy niet na, de Batavische Hulpbenden(m), die hem nu reeds zo veel dienst gedaan hadden, met zig te voeren naar Spanje, alwaar het Tooneel des Oorlogs was. 't Leger van Pompejus, Cezars mededinger naar 't opperst gezag, was aan de Rivier de Segro in Valentia zeer naauw bezet, en begon te bezoeken of de Stroom waadbaar ware; wanneer Cezar de ligtgewapende Batavieren, en een gedeelte der Ruiteren over de Rivier zwemmen, en den overzydschen oever bezetten liet. De vyand, dus aan alle kanten bekneld, werdt genoodzaakt tot een verdrag te komen, waar by gantsch Spanje aan Cezar werdt afgestaan(n). Doch Pompejus, eerlang met zyn leger naar Griekenland geweeken zynde, noodzaakte Cezar, hem derwaards te volgen: die, op deezen togt, wederom van de Germanische of Batavische hulpbenden verzeld werdt; welken hem, in eenige ontmoetingen met den Vyand, niet verre van de Stad Durazzo in Albanie, merkelyken dienst deeden(o). Terwyl de wederzydsche legers hier lagen, ontstondt 'er, by gebrek van Kooren, eene gevaarlyke ziekte

onder Cezars benden, zo dat hy de eerste was, die besloot, af te trekken. In zynen aftogt, veroverde hy de Thessalische Stad Gomfi, die hy van zyne Krygsknegten plonderen liet. Deezen, verheugd met den verkreegen buit, vulden hunne verhongerde maagen zoo gulzig met Spyze en Griekschen wyn, dat zy, en de Germaanen en Batavieren in 't byzonder, als uitzinnigen langs de straaten holden, en zig, met dansen en springen, ten hoogsten belachelyk aanstelden. Wonder was 't ondertusschen, dat zy, na die uitgelaatenheid, zig van hunne ziektens hersteld gevoelden, en de voorige kragten weder gekregen hadden(p). Die hun wel haast te pas kwamen, toen zy, op nieuws bevel kreegen, om op het magtig Leger van Pompejus, in de Farzahsche Vlakte, aan te vallen: 't welk zy, schoon te voet, met zoo veel vaardigheid deeden, dat Pompejus Ruiters Voetelingen, en zy Ruiters geleeken(q). 't Gevolg hier van was, dat eerst 's Vyands Paardenvolk en naderhand zyn gantsche Leger t'eenemaal geslaagen werdt(r). Pompejus vlugtte naar Larissa en van daar naar Egipte, alwaar hy, op bevel van den Koning Ptolomeus, door het zwaard van den overlooper Septimius, omgebragt werdt(s). Cezar was ondertusschen, met zyn byhebbend Leger, den Vyand

op de hielen gevolgd; doch leedt, in Egipte gekomen, geenen kleinen tegenstand van hun, die Pompejus vermoord hadden(t). Zig door eenen Vloed gestuit ziende, gingen de Batavische of andere Germanische benden, volgens hunne gewoonte, het overig Leger voor, in het overzwemmen van den Stroom(v), en baanden dus den weg tot eene overwinning, door welke, met Alexandrie, gantsch Egipte aan Cezars heerschappy gehegt werdt: welke Vorst, twee jaaren hier na, en vier en veertig voor de gemeene tydrekening der Kristenen, eenige merkwaardige overwinningen in Azie, Afrika en Spanje behaald hebbende, een einde van den bloedigen Burgerkryg maakte(w).


Vorige Volgende