Mijn eerste stap

[p. 73]

Maatschappelijk Feestlied.

Muziek van Polidoor Lecocq.

Refrein.

Daar is nu wêer de dag verschenen

Door ons, met blij gejuich, begroet.

Die dag, helaas! zoo ras verdwenen –

Zoo kort voor ons verheugd gemoed.

Kan schooner heil het hart bespringen

Dan als wij broeders al te saâm

Ons jeugdig hart een lied ontwringen,

Zoo los en vrij, als zonder blaam?

Ziet 't glas ten boorde vol geschonken

Met 't edelst nat zoo hoog vereerd,

Door ons, als 't zoetste zoet, gedronken

Tot ons het hoofd is omgekeerd.

[p. 74]

 

Geen twist, of nijd, of bitse wrake

 

Word in ons vriendenkring geduld;

 

Slechts hij, die, vreugd en deugd er make

 

Wordt hartelijk er in gehuld.

 

Zoo is de Vlaming: recht van harte,

 

Hij zingt, wanneer 't zijn beurt ook is

 

Maar vindt hij ergens wee of smarte,

 

Hij reikt ook hulp en lafenis.

 

 

 

Mocht ooit de forsche kreet weêrschallen:

 

‘Te wapen! op, voor Vlaandrens Leeuw!’

 

Dan zag men ons met duizendtallen,

 

Bij 't daverend ‘Hoezee’ geschreeuw.

 

O ja, des Vlamings vreeslijk wapen,

 

Is vaardig waar de noodkreet klinkt….

 

Maar vreugde weet hij ook te rapen,

 

Als hij zijn lekker pintje drinkt.

 

 

 

Komt, makkers, wilt dan vrolijk zingen

 

En reikt elkaâr de broederhand

 

Als echte vlaamsche jongelingen,

 

Wier hart van broedermin ontbrandt.

 

Een krachtig ‘leve’, in vlaamsche woorden,

 

Ontstijge onz' Vaderlandersche borst

 

En galme, in juichende akkoorden,

 

Voor Vaderland en Taal en Vorst!,