Mijn eerste stap

[p. 45]

Madeliefje.

Madeliefje, teeder bloempje,
O! wat zijt gij lief en schoon!
Hoe welriekend zijn uw geuren
En hoe prachtig uwe kroon,
Wen gij, in de lentedagen,
Door de werking der natuur,
Op uw stengel staet te bloeijen
Bij het koestrend zonnevuur?

Praalt ge wel met gouden glansen
Lijk de Lelie of de Tulp?
Neen, eenvoudig, zedig, lieflijk,
(Als een maagd uit 's werkmans stulp,)
Staat ge nederig te bloeijen
Wijl ge een zoeten geur verspreidt:
Zijt gij dan het zinnebeeld niet
Van de schoone nedrigheid?

[p. 46]

 

Wen, gerukt van uwen stengel,

 

Door een teedre maagdenhand,

 

Gij in ruiker zijt vereenigd

 

Ter versiering van den wand;

 

Of, voor 't beeld der heilge Maget,

 

Tot een kransje zijt bereid:

 

Zijt ge dan het zinnebeeld niet

 

Van de schoone zuiverheid?

 

 

 

Wen gij, – bloeijend in de velden,

 

In het golvend malsche gras,

 

Aan de welige oeverzoomen

 

Van de beek of stillen plas,

 

Wordt geplukt door 's jonglingshanden

 

Die u aan zijn liefje biedt:

 

Zijt gij dan den zinnebeelde

 

Van de trouwe liefde niet?

 

 

 

En, wen 't meisje, u aanvaardend,

 

Hem een teedre kusje schenkt

 

En Hij, uit haar maagdenlonkjes

 

't Zaligste genoegen drenkt;

 

Zeg mij teeder Madeliefje,

 

Geurig lieflijk bloemekijn,

 

Moet gij ook den zinnebeelde

 

Niet der teedre liefde zijn?