Mijn eerste stap

[p. 38]

Zang van Vaderlandsche Meisjes.

Komt, vriendinnen, laat ons zingen,

't Duurbaar Vaderland ter eer,

Al zijn wij geen sterke mannen,

Enkel vrouwen zwak en teêr,

Mag onz' teeder slanke boezem

Niet in 't sterk harnas gegord,

Of geen helm het hoofd ons drukken:

Daarom, meisjes, niet gemord.

Wij, zoo even als de mannen,

Minnen 't lieve Vaderland.

Wij, zoo even als de mannen,

Stelden 't ranke lijf te pand'.

Sloeg ons oorlog met zijn rampen,
O, dan moedig streden wij,

Naast onz' vaders, naast onz' broeders,

Naast onz' teedren minnaars zij.

[p. 39]

 

Wij, zoo even als de mannen,

 

Minnen trouw en teêr onz' vorst;

 

Voor onz' welbeminden koning

 

Zwelt van liefde onz' jeugdge borst.

 

Ja, wij minnen trouw dien wijze

 

Voor al 't goede dat hij sticht;

 

Zijn, – naast God – wij Belgies voorspoed

 

Niet zijn wijs beleid verplicht?

 

 

 

Rechte Vlaamsche jongelingen,

 

Sprekend' 't zuiver krachtig Dietsch,

 

Die de schoone taal van Vlaanderen,

 

Niet aanzien als ijdel niets.

 

Die alleén zijn onz' geliefden,

 

Wijl ons hart naar 't hunne dorst:

 

O voor zulke jongelingen

 

Klopt der Vlaamsche meisjes borst!

 

 

 

Neen, wij zijn geen prille meisjes,

 

Aan geen vreemden tooi verslaafd;

 

Aan uitheemsche grilligheden

 

Is geen Vlaamsche maagd verslaafd!

 

Houw en trouw der moed'ren zeden!

 

Houw en trouw der Dietsche taal!

 

Zij de leus van 't vlaemsche meisje,

 

Wat verbastring tiere en smaal!