Zuidwal

[p. 53]

Het lied van het eiland

Het zit bijna geluidloos in de haren
Het waait zo dichtbij, terwijl je
Slaapt onder klamme lakens, afstand
Is een droom van talen, ver van hier

Een palmendroom, want zo haalt
De avond je aan, schoorvoetend loop je
Over strand, in wolken leg je een hand
Leeg je het glas, dans je de dans

Der dagen, schaar je je bij het water
Schrijft dit naar je toe, zittend
Bij het oestermeisje, de kale kat,
Een dronken visser en de strandzanger

Die drietandig zingt over de liefde
Het eiland, de rode man, de tranen
De oceaan, zout dat dorstig maakt
En saudade die ons allen kraakt.