Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 24]

Waar ik geweest ben

Waar ik geweest ben, huilt de zachte
kant van tijdelijkheid, muziek van
doodgaan heel ver weg

Bewegen ook de handen, huid op huid
bereid tot laatste herkenbaarheid

Vocht van herkenning is al weggetrokken
niets plakt meer aan iets
geen druppel trekt nog uit de ziel

Woord na woord wordt tragisch cellofaan
biljet na biljet vergruist tot stof

Wat nog schamel in het licht rest
verroert zich niet.