Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 23]

Verweerd glas

Hij reist zo hele avonden na
kijkt door ogen en gezichten
achter een blinde vlek

Soms gebeurt daar iets
een beweging van blad, van schaduw.
Iets doet daar iets, zon of duisternis,
waarna alles stilvalt.

Doof en blind staart iemand
voor zich uit, onrustig bladerend
in een boek, in het voorbije

Een dia, die een dia blijkt te zijn:
omkaderd land, stad en berg
meer, zee of fles

Verweerd glas, dode afdruk in tijd.