Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 25]

Huis zonder daken

De handen hangen langs hem neer
Het hoofd dat is gebogen

Zand glijdt onder de voeten uit
Het water neemt hem half mee

De rest verdwijnt in de maquis
Gaat naar maaltijd, vrouw en borrel

De zee blijkt bruid noch vis
Tafel noch beddelaken

Een kromzwaard eerder
dat klieft of splijt

De zee, een huis zonder daken.