Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 21]

[Het sleutelbeen van Napoléon (1977)]

Aleria

Stil geworden door oud Aleria
geeft een barstige kruik Etruskisch gelijk

Zij spiegelt lijm en bij elkaar geraapte scherven,
man met baard en gedroogde druppels wijn

Verteerd springt een oog naar binnen
zuurstof toont haar gif

Daarna verkruimelt de stilte, de volgende
vitrine geurt naar beademd glas

Geen kruik gebroken, donker is wat ik was.