Van de aanvaller geen spoor. Gedichten 1973-1983

[p. 19]

Yad Vashem/Jeruzalem, december 1974

Het beeld van dood
is hier zo stil geworden
dat ik na jaren,
opnieuw,
aandachtig bijna,
geen traanklier die zich roert,

Langs begane wanden van
pure misdaad wandel.

Gedempt hoor ik het gemompel
van de anderen, hun zachte
geluiden van verontwaardiging
waarmee ze verder lopen.

In mezelf loopt cirkel na cirkel
terug, dwing ik me hun vage tempo
te blijven volgen.

Toerist bij moord, bij dood
onder de wintersblauwe hemel
van Jeruzalem

Iedere naam verbrandt tot massa

Geluid komt niet over de lippen
De stem verstomt tot as.

De hand draait en trekt in het
gras van een baard.