proza-gedichtenschrijver (lacht). Dat is mooi: een Finse proza-gedichtenschrijver uit Banholt.
Wanneer ik je roman Mimosa doorblader, stuit ik regelmatig op Nederlandse èn Maastrichtse namen (b.v. St. Pietersberg en een aantal terrassen op het Vrijthof.) Waar gaat Mimosa eigenlijk over?
Iedere lezer in Finland weet, dat ik in Nederland woon. Daarom gebruik ik in Mimosa Maastricht, maar ook Amsterdam, als décor, als achtergrond.
In wezen gaat Mimosa echter over menselijke relaties, over liefde. Liefde zou je mijn centrale thema kunnen noemen.
In het boek wordt één dag uit het leven van een eenzame vrouw beschreven. Zij heeft een half jaar geleden haar echtgenoot verloren. In de loop van de dag bezoekt zij een aantal cafés in Maastricht en 's middags komt zij dan eenzaam thuis. Haar kinderen komen op bezoek en later haar vriend, die op doorreis is naar Parijs, waar hij woont.
Jij kunt je goed inleven in het voelen en denken van een vrouw.
Ik weet heel goed hoe vrouwen denken en voelen. Je moet niet vergeten dat ik, net als een heleboel vrouwen, iedere dag alleen thuis ben en dat ik dikwijls hetzelfde moet doen: poetsen, afwassen, eten koken, boodschappen doen. In mijn dagelijkse handelingen ben ik even vrouwelijk als de meeste vrouwen. Echt, ik kan me heel goed voorstellen, hoe een vrouw leeft en denkt. Daarom zijn deze alledaagse dingen voor mij heel belangrijk en krijgen ze, omdat ik schrijver ben, een extra dimensie.
Jij observeert vrouwen scherp?
Ik vind vrouwen heel fascinerend; veel fascinerender dan mannen. Zij kunnen ontzettend goed tegen de sleur en kunnen erg goed over hun gevoelens spreken. Dat is heel wat beter dan dat domme gepraat van mannen.
Vind jij je als schrijver ‘anders’ dan andere mensen?
Ik vind van wel. Ik ben veel gevoeliger dan de meeste mensen en ik kijk ook anders. Als er iets gebeurt, al is het maar een
Auteursrechtelijk beschermd
