Verzen (onder ps. Una ex Vocibus)

[p. 32]

XVI.
Nachtelijke overval.

Ik had op den bodem mijns harten

Een graf voor mijn liefde gemaakt.

Ik had voor mijn dwaze gedachten

Het graf van mijn doode bewaakt.

O droom, dien ik heden droomde,

Wat hebt gij mij nù gedaan?

Gij liet de gedachten binnen,

Die nooit mochten binnengaan!

Gedachten, o valsche gedachten!

Toen zijt gij verraderlijk zacht

In 't duister naar binnen geslopen,

Gelijk een dief in den nacht!

Ik sliep; en toen ik ontwaakte,

Hoe breng ik mijn hart weer tot rust!

Toen hadden die stoute gedachten

Mijn liefde wakker gekust.