Nieuwe verzen

[p. 64]

Thuiskomst.

Aan 't stille water van de duisterende grachten

Staat ordelijk gerijd

Het langgesteelde licht, dat bevend op het zachte

Gerimpel nederglijdt

Van 't zwak bewogen water, en met rustig schijnen

Glans in het duister brengt,

Waar 't welbehagelijk tot lichtend breede lijnen

Zich uitstrekt en verlengt.

Maar op de brug - van lampen die bewegen,

En licht, dat stille staat,

Slaat mij zoo feestelijk een schijnsel tegen

Uit de overvolle straat,

Waar 't uit de deuren en verlichte winkelruiten

Alom te voorschijn straalt

En rustig uit de hooge, stille lampen buiten

Van boven nederdaalt,

[p. 65]

 

Dat ik - voor mijn ontvangst zoo schitterend in orde

 

Scheen mij mijn goede stad -

 

Wel vergenoegd om zooveel stralend licht moest worden,

 

Als men ontstoken had.