Iris

[p. 57]

Verlatenheid.

Als 't kind, bedroefd dat moeder haar verliet,
Schreiend de schatten, die haar kort te voren,
In de ernst van 't vreugdevolle spel verloren,
Zoo dierbaar waren, haat in haar verdriet,

Zal dan de moeder, als ze weerkomt, niet
Heel even zich bedroeven en verstoren,
Als zij het schreien van haar kind zal hooren
En 't zoo verlaten en zoo ledig ziet?....

Zou 't God, die nederziet, misschien behagen,
Dat ik, die toch zoo licht dit leven tel,
En lichtelijk mijn vreugd en smart kan dragen,
Toch, wat ik doe, zoo ernstig doe, zoo wèl
Mijn heimwee in den arbeid mijner dagen
Vergeet en in de vreugd van 't aardsche spel?