Zwijgende liefde (onder ps. Julius)(1860)–Julius Vuylsteke– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 59] [p. 59] XXX 'k Bemin ze meer dan ooit. 'k Voel uwen druk, o droom van wellust, droom van wild geluk! - Begoocheling! vertrouwen! hertstogt! leven! wind van een waereld boven de aerd' verheven, doorweekt van balsemgeuren! - hoe vermant, verrukt, bedwelmt gij 't menschelijk verstand! - Brok uit de zon gekapt, in hersens glorend, droom! geestdrift! hoe betoovrend, hoe bekorend, hoe grootsch een' daagraad spookt uw glansend licht voor 't blindgestraalde menschelijk gezicht! Droom! geestdrift! hemelsch zijt ge, ofschoon een logen! houd me in uw pracht verloren, opgetogen; verdoof mij voor alle aerdsch gerucht; en bied den kelk, waarin gij 't zoet Vergeten giet, [pagina 60] [p. 60] aan mij! - en laat hem aan mijn drooge lippen tot mij de lastige adem zal ontglippen, opdat ik, nog in dien bedwelmingswaan, daar, waar hierna der stervelingen woon is, met effen voorhoofd, lachend, trotsch zou gaan!.. - Ge moet met mij bekennen dat het schoon is... Vorige Volgende