Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 56]

XXVIII

Een' kus dier lippen te veroveren,
al lage erop 't venijn der slangen;
een liefdeblik van 't oog te vangen,
al moest die blik de ziel betooveren;

die lokken kammen met mijn handen,
al moesten zij als geesels knellen;
die borst een stond te voelen zwellen,
al moest er 't rustend hoofd bij branden;

al dreigden al de helsche plagen,
al hoorde ik mij ter helle doemen, -
nog zoude ik dát een' hemel noemen,
en 'k zoude naar geen' hemel vragen!