Zwijgende liefde (onder ps. Julius)

[p. 29]

XI

‘O gij die 't zwarte min-verdriet

in verzen steekt,

ik ken de wonderschoone niet

van wie gij spreekt.

Maar dat gij haar alleen bemint,

dat is niet waar;

gij mint het schoone waar gij 't vindt,

o rijmelaar!

Gij mint de Schoonheid, waar zij prijkt,

en overal:

het menschlijk hert is groot, en kijkt

niet naar 't getal.

[p. 30]

 

De Schoonheid, wáar ook, o poëet,

 

is uw idool:

 

van Schoonheid is er, lijk gij weet,

 

geen monopool!’