Verzamelde gedichten

XI

‘O gij die 't zwarte min-verdriet

‘in verzen steekt,

‘ik ken de wonderschoone niet,

‘van wie gij spreekt.

‘Maar dat gij haar alleen bemint,

‘dat is niet waar;

‘gij mint het schoone waar gij 't vindt,

‘o rijmelaar!

[p. 13]

 

‘Gij mint de Schoonheid, waar zij prijkt,

 

‘en overal:

 

‘het menschlijk hart is groot, en kijkt

 

‘niet naar 't getal.

 

 

 

‘De Schoonheid, wáár ook, o poëet,

 

‘is uw idool:

 

‘van Schoonheid is er, zoo gij weet,

 

‘geen monopool!’