Uit het studentenleven en andere gedichten

[p. 101]

Een hart te nemen of te laten.

Een hart te nemen of te laten!

Wie wil er van?

Wie wil het minnen en het haten,

't zij vrouw of man?

Wie zal zich 't arme hart erbarmen

dat kwijnend sneeft?

Wie zal het neêrslaan, of 't verwarmen

terwijl 't nog leeft?

Ik vraag geen vreugde, maar verstrooiing;

geen' steun of kruk

alsof mijn ziele reeds geplooid ging

door zwaren druk:

[p. 102]

 

beweging! wie mij dát kan geven,

 

hij maakt mij sterk;

 

ik vraag geen wellust, maar slechts leven,

 

geen' roem, maar werk.

 

 

 

Gerucht en hartstocht, rustloos woelen

 

heb ik van nood;

 

dat niets-doen en dat niets-gevoelen

 

is me als een dood.

 

Er ware een zalf om mij te heelen:

 

kom, liefde of haat!

 

ik vraag een hand die mij wil streelen

 

of die mij slaat.

 

 

 

En dat is de alledaagsche klachte

 

die 'k immer klaag.

 

O, zoo toch iemand mij dat brachte

 

wat ik zóó vraag:

 

een warmen vriend, of stouten vijand,

 

wie hij ook zij; -

 

een lief, mij kussend en mij vleijend,

 

of een harpij!