Anatomia. Dat is ontledinghe van den geestelycken mensch
(1622)–Frederik de Vry–
Auteursrechtvrij
Het xxj. Capittel.
| |
[pagina 88]
| |
De geestelijcke Reuck en sal haer niet vermaken
In het door-snuyven stout van alderhande saken:
In veel verscheyden Reuck met ydel dwaes gelaet
Te riecken; noch in Reuck die haer niet aen en gaet.
Maer de geestlijcke Reuck daer toe rieckt alle dinghen,
Om daer door Godes lof en eer danckbaer te singhen.
Als die rieckt vuylen stanck, de mensch indachtigh wort
Dat voor God zijn een stanck zijn sonden: word geport
Daer door tot ootmoet, om zijn sonden te bekennen,
Om tot boetveerdigheyd en deught zich te gewennen.
Maer door lieflijcke Reuck de mensch indachtigh wort,
Dat zijn gebeden al, de-welcke hy uyt-stort,
Door het geloof, tot God; en zijn boet-veerdigh leven,
Hoe wel swackheden veel en groot hem noch aenkleven,
In Christo, zijn voor God een Reuck lieflijck en soet.
Dus de geestelijcke Reuck veel onderwijs ons doet.
Daerom de nieuwe mensch niemand en moet verachten:
En zynen even-mensch verdriet te doen wel wachten:
En geensins laten zijn hem als een stanck onreyn
't Suchten der gener die bedruckt zijn, arm of kleyn:
Ga naar margenoot+Maer als een goeden Reuck, aen-nemen met ontfermen,
Het kruys, droefheyd, en noot der krancken, en der armen.
De geestelijcke Reuck leerd maken onderscheyd
Tusschen den Reuck der deught, en stanck der vuyligheyd.
Als de vernieuwde mensch rieckt deughdelijcke wercken,
Om die te volgen nae, sal hy die wel aenmercken.
Maer als hy rieckt den stanck van een godloose daet,
Van ongeschickt gebaer, of van onreyn gelaet,
Daer mede sal hy hem niet willen eens bemoeijen,
Maer als een vuylen stanck verwerpen en verfoeijen.
De geestelijcke mensch vermaeckt zich aldermeest
In't riecken van Gods Woort, waer van dat Godes geest
| |
[pagina 89]
| |
Hem geeft den rechten geur, dat is't verstant rechtsinnigh,
't Welck 't hert rieckt door't geloof, dat is, zich toe-past innigh,
En riecket daer den geur van Christi witte kleed,
Dat den mensch door't geloof moet aen-doen, eer hy treed
Voor Godes Majesteyt; daer de stanck van ons sonden
Geensins verschynen kan: dus moeten Christi wonden
Ons met zijn dierbaer bloed besprenghen, om 't gewaed
Van Christi heyligheyd aen te doen met der daed;
Het welck alleen den geur voor Godes Throon kan geven,
Die ons maeckt aengenaem by Godt, om daer te leven.
Alleen met desen Reuck den mensch verschynen moet
Voor Godes Majesteyt. Want daer geen Reuck is soet
Voor God, als dat den mensch Christi gehoorsaem lyden
Aen doet door het geloof, en hier dat derf belyden
Voor het verkeert geslacht der wereld; dat Gods eer
Door ons so zy verbreyd, en lieflijck riecke seer.
En wy door het geloof seer soeten Reuck verkryghen,
Die aengenaem den Heer ten Hemel hoogh mach styghen.
Daer is ter wereld niet, hoe schoon het staet in fleur,
Dat den mensch by zijn God kan geven goeden geur,
Als de gehoorsaemheyd Christi, in't woort des Heeren
Ons voor-gestelt, waer naer ons Reuck wy moeten keeren.
Want die lieflijcke Reuck van dit wit schoon gewaed,
Verkreghen door't geloof, nimmermeer weer vergaet:
Maer blijft ons altijd by in leven en in sterven,
Waer van de volheyd vol hier na-maels wy be-erven.
Daerom de Christen mensch moet trachten nacht en dagh
Dat hy door het geloof dien Reuck bekomen mach:
En bidden Godt dat die zijn swack geloof vermeere,
Op dat hy wesen mach een soeten Reuck den Heere.
|
|