Huis en tuin. Fabels en strips

[p. 17]

Werkelijkheid en ik

Werkelijkheid was weer eens naakt.
Vlug dus een kiek van haar gemaakt.

Ze zei: ‘Dat is niet slecht gedaan,
maar waarom zonder kleren aan?’

‘Omdat je zo het mooiste bent.’
‘Ik ben dit niet! Jij bent dit, Vent!’

Zij legde mijn hand zacht op haar borst
en fluisterde: ‘Hier, laaf je dorst.’

En perste mijn vingers onverhoeds
dwars door haar klier des overvloeds;

haar ronde ribben glibberden,
haar blote hartspier bibberde,

haar rugvel... en daar was mijn hand
al op mijn kippeborst geland.

Moraal

Tja...