Verliefde, of klagende minnaer

[p. 73]

t' Samenspraeck tusschen een Jonghman, en een Dochter.

Voys: Is de liefde soet lijden.

Jongman.

ICk heb nu verkooren een uytgelesen maegt,
Die mijnder op heden in mijn zin seer behaegt,
Die sal ick beminnen, in eeren en in deugt,
Soo dat ick mijn troost en mijn dan seer verheugt,

[p. 74]

 

Ick sal haer dan helpen waer dat ick maer kan

 

Ick kom dan bidden op soete liefste dan.

 

Dochter.

 

Maer komt gy hier klagen en noemt gy mijn u lief,

 

Gy soeckt mijn te bepraten tot dat gy bent gerieft,

 

Maer hoort doch na mijn woorden en na mijn begin,

 

Seg mijn niet op heeden,

 

Maer ick weet uwen zin,

 

Gy moet dog vertrecken oock met uwen praet,

 

Maer gy moet vertrecken hier vanne de straet.

 

Jongman.

 

Ach moet ick vertrecken dan uyt u gesigt,

 

Ick sal het niet doene verstaet mijn dan rigt,

 

Ick ben dog u dienaer ick sal hem dog zijn,

 

Eer sal ons de doot scheyden hier van het pleyn

 

Maer ach sal ick uwe dienaer niet zijn,

 

So ben ick dan eeuwig vol minne pijn.

 

 

 

Jongman.

 

Ach laet ick troost verwerven so ben ick dan te vreen,

 

Ick sal noch by u sterven en dat met goede reen,

 

Ick dee mijn klachten gelijck dat behoort,

 

Ick salder gaen maecken een goet accoort,

 

Want Cupido heeft mijn geschooten in mijn hert,

 

Soo dat ick dan op heden ben droevigh van smert.

 

Dogter.

 

Maer Jonghman u wachten dat isser wel goet,

 

De minnaers gedachten die vliegen met spoet,

 

Maer dat ick daer dan van verseeckert waert,

 

So heb ick geen liever hier op der aerdt,

 

Mach ick het gelooven so geef ick u pant,

 

Soo doeter op heeden dees ring aen u hant.

 

Jongman.

 

Mijn liefje wilt niet schroomen gelooft mijn dan soet,

[p. 75]

 

Ick wil u belooven met hert en met goet,

 

Ick sal by u blijven tot dat ons de doodt,

 

Ons halen op heeden in Caron sijn boot,

 

Ick sal u belooven hier op dat landt,

 

Of neemt dit op heden tot onderpant.

 

Dogter.

 

Nu Jonckman gepreesen ick neem u dan aen,

 

Laet ons nu vreesen hoe blijft gy nu staen,

 

Nu komter de Minnaer so by sijnen Bruyt,

 

Kom gaen wy dan samen en plucken wat kruydt,

 

En singen met vreugde en vrolijckheyt,

 

Dees twee gelieven die zijnder verblijdt.