Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
Auteursrechtvrij | |
[pagina 76]
| |
Gaet gekleet op de wijs,
Van de Steedse manier:
En beelt haer selven in te wesen een Goddin,
Want sy treedt als een Paeuw,
Dat hovaerdige dier,
Sy heeft de stam,
Daer sy af quam,
Haer Ouders gants vergeten:
Maer men weet die Neeltje kent,
Datse voormaels was gewent,
De melck in Stee te meten.
Sy droeg een blaeuwe rock,
Twee emmers aen haer jock,
's Morgens vroegh,
Als sy gingh in het veld door den dou,
Een trijpe hoet op 't hooft,
Wie haddet oyt gelooft,
Dat ons Neel een Boerin,
Dus weyts worden sou,
In desen tijdt / Wert sy gevrijt,
Van Jaep-jan Louwen Teuntje,
Maer die gaf sy strack de schop,
En nou so treckt sy wacker op,
Met een rijck Koopmans Seuntje.
Wat was die Neel een Meyt,
Dickmaels heb ick geseyt,
Als sy was daer ick quam,
Jou spijtige dingh,
Hoe selje voor jou geldt,
Noch eens worden bestelt,
Haer gelaet wijset uyt,
En haer gangh als sy gingh,
En heeft sy niet,
Van Klaes-Jan-Piet,
Een sleutel-rijm gekregen/
En met onse Syme-buer,
Op het hoy in onse Schuer,
Wel hondert-mael gelegen.
Maer Neeltje was niet slecht,
s' En wou geen Boere-knecht,
Want se was wel so loos,
Datse wist watse dee,
| |
[pagina 77]
| |
Hierom ging Neeltje strack,
En se socht hier en daer,
Na een plaets in de Stee,
En is so veer,
Dat sy niet meer,
de melck behoeft te dragen,
Maer waerse aen 't goet komt,
Daer Neeltjen soo seer af roemt,
Moet men de Stee-luy vragen.
|
|