Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
Auteursrechtvrijop een seer aengename voys.
OCh wat vreemde speculatie,
Komt my heeden in der nacht,
Vrouw-venus die stont op de wacht,
| |
[pagina 45]
| |
En Cupido die spant sijn booghje,
't Was om te schieten met adret,
't Zijn de minne-pijltjes al van Claret.
Al u soet en aerdigh vleijen,
Acht ick minder als de windt,
Want ick ben noch maer een kind,
En ghy een Jonckman vol van gratie,
Ghy soeckt mijn door de minne-brand,
Ja te brengen in so groote schant.
Eerder sal u Minnaer buygen,
Eer ick u verlaten souw,
Daer is mijn hand en ringh op trou:
Son en Maen sal zijn getuygen,
Mijn docht het was maer enckel spot,
Van dees kleyne Minne-godt.
't Is maer een visejoen wilt hooren,
Daer mijn hartje so vol van is,
Want ick droomde voor gewis,
Dat ick lagh by mijn uytverkooren,
Met so docht ick in mijn droom,
Dat ick van mijn Lief kreegh de volle toom.
Maer so haest als ick ontwaeckte,
Vondt ick haer niet aen mijn zy,
Ick riep, ick riep vliedt ghy van my,
Kon ick u schoonheyd eens genieten,
Mijn docht het was maer enckel spot,
Van dese kleyne, kleyne Minne-sot.
Schoon Lief soud gy mijn so sien branden,
Gelijck een Salmander doet,
Schoon Lief en voeldt gy dan geen pijn,
Als ghy mijn in de Min siet branden,
Schoon Lief en voelt gy dan geen pijn,
Gy bent 'er mijn troost en medicijn.
Wilt ghy van u Minnaer vluchten,
En mijn laet hier so alleyn,
Lief gevoelt gy dan geen pijn,
En laet mijn in droevig suchten,
Lief gevoeld ghy dan geen pijn,
Ghy zijt mijn troost en medicijn.
Maer wy gingen samen wandelen,
Dat al door de Klaver-wey,
Ick met haer en sy met mijn,
Stelt alle droefheyt aen een zy,
Ick met haer en sy met my,
| |
[pagina 46]
| |
Noyt nimmermeer en so scheyden wy.
Speelt op Harpen en Trompetten,
Op Bas Phyolen ende Fluyt,
Isabel die is de Bruydt,
Om onse droefheyt te versetten,
Ick met haer en sy met my,
Nooyt nimmermeer en so scheyden wy.
|
|