Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijVoys: Wel voerman van de hel.
VAert wel mijn ziels voogdes,
Ick moet u nu verlaten,
Denck dog eens om de min,
Die 'k draeg mijn boesem in,
So lang ick van u ben,
Sal niemant u bepraten,
Waer door ick leef op hoop,
Van u mijn Engelin.
Ach moeder van de min,
Waer blijft gy met u schigten,
Siet gy niet hoe ick staeg,
Van liefde in mijn borst,
Cupido kleyne guyt,
Ey wilt mijn pijn verligten,
Want gy siet wel waer na,
Daer mijn verliefde ziel na dorst.
Mijn Lief mijn tweede ziel,
Gy scheyt dog eens u voncken,
Ag weet dat gy mijn borst,
Ontfonckt hebt door u min,
Ag soete Engelin,
| |
[pagina 44]
| |
Bestraelt mijn met een vonckje,
Ag ach gy ziet mijn Lief,
Mijn troost mijn Engelin.
Maer laas mijn waerde ziel,
Hoe kan ick het verdragen,
Ja al 't verdriet en leet,
Dat mijn wert aengedaen,
Ag om u waerste ziel,
Draeg ick de zwaerste plagen,
Die gy oyt denken kont,
Waer door ick ben gewont.
Maer 'k hoop den Hemel sal,
Mijn zware pijn versagten,
Van al die groote smart,
Die ick draeg in mijn hert,
Ag door de zware rouw,
En al mijn droeve klagten,
Die ick heb in mijn sin,
Mijn soete Engelin.
Maer ag mijn ziels Voogdes,
Hoe kan ick u verlaten,
Ja daer u hert al heeft,
Een woonplaets in het mijn,
Want 'k zweer so lang ick leef,
Sal mijn geen vrou bepraten,
Tot dat de bleke doodt,
Mijn weg ruckt uyt u schoot.
Daerom weest vry gerust,
Mijn lief mijn hoop en leven,
Ag hout u trouwe min,
Dog uwe boesem in,
So lang ick adem heb,
Sal ick u nooyt begeven,
'k blijf by u in de noodt,
So trou tot in der doodt.
|
|