Verliefde, of klagende minnaer

[p. 41]

Minnaers-klagt, Aen sijn beminde Clora.

Voys: Ick ginck lest wandelen, &c.

CLoris 'k weet gy mijn bemint,
Om dat gy mijn trou bevint,
En dat mijn sinnen nijgen,
Om u ag mijn tweede ziel,

[p. 42]

 

Door liefde te verkrijgen.

 

Schoon dat gy door u gelaet,

 

Somtijts veynst dat gy mijn haet,

 

Wat kan dat u dog baten,

 

Wijl dat gy versekert siet,

 

Ick u noyt sal verlaten.

 

Ey verstoort Cupido niet,

 

Wijl dat gy uyt sijn gebiet,

 

Dog nimmer kont ontvlugten,

 

Die de liefde tegen staet,

 

Die raeckt in ongeneugten.

 

't Soet gevley, 't gekus 't gestreel,

 

En u aengename keel,

 

Dat mijn so kan vermaken,

 

En mijn hert in minne gloet,

 

En liefdens vuur dee blaken.

 

Is dat reeds uyt u gedagt

 

Laet de liefdens soete kragt,

 

Uw' hert weer bekooren,

 

Dat geen haet nog minne nijt,

 

Ons noyt meer komt te vooren.

 

Kom dan schoone Cloris kom,

 

Geeft nu uw' liefden wederom,

 

Wilt mijn dees gunst bewijsen,

 

'k Sal u eeuwig danckbaer zijn,

 

En oock u goetheyt prijsen.

 

Wel vrient door liefde en trouw,

 

Baert noyt afgunst nog berouw,

 

Ach Cloris stelt u sinnen,

 

Dog met een opregt gemoet,

 

Mijn weder te beminnen.