Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijStemme: Als 't begint.
O Waerde Lief, gy laet mijn hert
Door duysent sorgen steeds verkruynen,
Helaas! 'k verga gheel van smert,
So dese rampen niet verdwijnen,
Ick ben in de Min verwert,
Weest mijn niet langer straf,
Of ick geraeck in 't graf.
Een soete kus voor uwe mont,
Sou mijne ziel ten deel genesen,
Kon ick een uertje na die stont,
Uw hert tot iets anders belesen,
Ick ben seer diep gewont,
Des wilt mijn Medecijn,
Tot mijn genesen zijn.
O Herderin, ach. wat een vreugt,
Was 't in u armen te vernachten,
Mijn hert voelt sich geheel verheugt,
Als ick 't gedenck in mijn gedachten,
Vergun dan die geneugt
Aen mijn, o waerde Ziel,
Die voor u neder kniel.
O Herderin, door u teere Min,
Voel ick mijn zwacke ziel verwonnen,
Ik willigde u versoeck licht in,
Wiert daer mijn eer niet door geschonnen,
Maer ach! ick moet u zin,
In weerwil van mijn hert,
U weyg'ren tot u smert.
|
|