Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijVoys: Bedroefde herder, ach, &c.
BEminde Celadon, die met u soete woorden,
Een onbeveinsde maegd, een duifje sonder gal,
Die gy met valsigheyt, haer sinnen dus bekoorden,
En die nog evenwel, u liefde derven sal.
Wat is er in de weeg, wat heeft u dus betovert,
Dat gy nu sitten laet, die eertijds was bemint,
Sy die met eer en deugd, so deftig was belovert,
Als die waer in gy nu, so veel behagen vind.
't Is waer s' is niet versien, met over groote schatten,
Maer deugd gaet boven al, die na den hemel vlied,
| |
[pagina 31]
| |
Hoe ligtelijck kan een vlam, het goet daer henen spatten,
Oock brengt het menig mens, in eeuwig ziels verdriet.
Kan dit al evenwel de Godgeleertheyt vatten,
En keurent nog voor goet, hoe kan soo 'n stuck bestaen,
So mag een jonge Wilps, een dochter wel bespatten,
En als hy voordeel siet, weer elders heenen gaen.
't Gong anders met Aldoon, de vlammen van de stengen,
Der liefde trock hy neer, men leid hem staeg aen 't oor,
En seyd wilt dog u ziel niet voor den duyvel brengen,
Om weynig tijdlijck goet, waer op hy gaf gehoor.
't Was hinder voor Aldoon, en sou het u verschoonen,
Ontrouwe Celadon, dat schijnt mijn wonder vreemt,
Godt die het quade straft, en 't goede sal beloonen,
Sal straffen die een maegd, haer eer en glans weg neemt.
U lief en dagt geen quaet, maer scheen alleen te wachten,
Om met u in te gaen in echt en trou verbond:
Maer verre was van daer, vals waeren u gedachten,
Vals was u hert, en vals de woorden van u mont.
Het rouwt haer dat sy oyt by u heeft neer geseeten,
Twee jaeren hebt gy haer vast om den tuyl geleydt,
Het rouwt haer dat sy heeft met u den tijd versleeten,
Om dat haer liefde wert beloont met valsigheyt.
| |
[pagina 32]
| |
Sy houd haer echter stil, en laet het God bevoolen,
Die wraeke geven sal, tot dat gy zijt betaelt,
Hy heeft haer herte wel, maer niet haer eer gestoolen,
Die so veel hoger rijst, als 't uwe lager daeld.
|
|