Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijOp een aengename voys.
ICk ging lest wandelen in een Hof,
En dat al door 't bedouwde lof,
Onder de groene bladen,
Daer sag ick de Beesjens aen,
Hoe lieflijck dat sy paerden.
Ick sag lest mael oock op een heck,
| |
[pagina 28]
| |
Geestig speelen beck aen beck,
Al van twee witte Duyfjes,
't Haentje op het Hennetje spranck,
En vatten hem in sijn kuyfje.
Ick sag oock in een Landtje mee,
Wat de Bock en 't Geytje dee,
En de Bock sprong op het Geytje,
Koeytjes loerden na de Stier,
Al in het klaver weytje.
Ick sag van verre in de meer,
Scheepjes zeylen heen en weer,
Met meenigte van vissen,
Als 't Visje van sijn Kuytje schiet,
Hoe sout het konnen missen.
'k Sag oock in een Vyver klaer,
Eentjens zwemmen by malkaer,
Met een so quam den Quartel,
Met een also bly gelaet,
Met een so bly geschartel.
't Woerdje met so loosen vondt,
Schoot het Eentje in de gront,
Dan eens onder, dan weer boven,
Met haer kuyfjen in sijn beck,
En sijn hoofje opgetoogen.
'k Sloeg mijn oogen voor mijn neer,
Op der aerden sag ick weer,
Al van de kleyne Mieren,
Hoe sy paren paer aen paer,
'k Lachte om die kleyne Dieren.
Ghy bent evenwel een Mier,
En van 't alderkleynste Dier,
Soeckt gy oock mee te paren?
Als een Maget wordt gevrijt,
Haer eer moet sy bewaren.
Als sy dan haer eer is quijt,
'k Weet dat het haer dan wel spijt,
Wie sal nu haer eer betalen?
De Jonckmans lacchen met haer praet
Sy laten haer dan dwalen.
Die dit Liedje heeft gedicht,
't Was een Quantje hy was wat licht,
Tot Amsterdam ging zwieren,
| |
[pagina 29]
| |
Doe quam hy te Sparendam,
Daer is hy nu gebleven.
 |
|