Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijVoys: Ick ging lest wandelen door, &c.
AUrora sat in Phebus schoot,
Waer door Diana van hem vlood,
En socht haer hooft te schuylen,
Als Dauphne, die hy vierig boot,
Sijn Min aen haer te ruylen.
Al slapent sag ick doe mijn Lief,
Die ick ooyt in mijn hert verhief,
Dies wiert mijn Ziel met lusjens,
Bevangen om te zijn een Dief,
En stal van haer drie kusjens.
Drie kusjens van haer rooder mont,
In die seer koele Morgenstont,
Waer voor sy heeft gestoolen,
Mijn hert, 't geen eertijts was gesont,
En heden mijn doet doolen.
Ick was een Dief uyt lustens wil,
Sy wiert een Dief gereet en stil,
Sy heeft mijn hert genomen,
| |
[pagina 27]
| |
Waer op een koude vlamme vil,
Die ick niet kon ontkomen.
O! oversoete kusjens drie,
Een voor de mont, en d' ander twie,
Op bey haer schoone wangen,
Die ick met sulcken vreugt aensie,
Gy leyt mijn als gevangen.
O! roode Lipjens van korael,
Die mijn beslooten hert in stael,
So mann'lijck hebt verwonnen,
Door u schoonheden altemael,
Is mijn verdriet begonnen.
Maer wacker zijnde, door 't gekus,
Sey ick tot haer, mijn lieve Sus,
Door u ben ick geslagen,
Om dat ick uwe Lipjens flus,
Kusten na mjin behagen.
Sy vlood voor my in 't loopen ras,
Terstont door 't nat bedaude gras,
Doch ick volgden haer voetjens;
Maer doe sy niet te krijgen was,
Ging ick in 't eynde soetjens.
Ick scheyde van haer met een Liedt,
Van het beginsel mijns verdriet,
Hoe dat ick door haer Lipjens,
Eerst raeckten onder haer gebiedt,
Als op de Minne-klipjens.
Vaert wel, mijn lieve Lief, vaert wel,
Denck om u Dienaers groot gequel,
Waer mee hy is beladen,
Die aen u soeckt (met een opstel)
Sijn liefde te versaden.
|
|