Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijVoys: Besneuwde velde, &c.
Jonckman.
| |
[pagina 17]
| |
CLimene schoone uytgelesen,
Sult gy dan noyt medogent sijn?
En mijn benaude ziel genesen,
Van al mijn druck en zware pijn,
Mijn Engel laet mijn dog 't geluck verwerven,
Dat wy te samen vereenigt sijn,
'k Sweer by den Hemel, dat ick tot mijn sterven,
Sal u getrouste Dienaer sijn.
Dochter.
Neen Cloris neen ick moet u haten,
Verandert dog u sinnen vry,
De Minnaers sijn wel trouw in 't praten,
Want sy sijn vol bedriegery,
Want al haer woorden sijn maer als de winden,
Die heene vliegen door de lugt,
Een yder noemen sy haer wel beminden,
Gaet Cloris gaet, 'k lag met u gesugt.
Jonckman.
Wel aen dan schoone 'k sal gaen vlugten,
Maer niet door mijn ontrouwigheyt,
'k Lag dan met tranen en met sugten,
Adieu tot in der eeuwigheyt,
Ick sal mijn leven lang om u gaen dwalen,
En willig sterven door u gewelt,
Kom groote Goo'n ach wilt mijn doch weg halen,
In 't salig Eliseese veldt.
Dogter.
Neen trouwe Cloris wilt niet sterven,
'k Sal u verligten gaen u pijn,
Gy sult alleen de trouw verwerven,
Dat gy sult mijn beminde sijn,
Stelt dan u hert u ziel en oock u sinnen,
Van nu voortaen maer vry gerust,
'k zweer by de Goo'n, ick sal u eeuwig minnen
Tot dat den Hemel mijn 't leven blust.
Jonckman.
Meesteres van mijn ziel en leven,
Nu kniel ick voor u schoone neer,
Wijl gy nu u selfs gaet overgeven,
Sterf ick in vreugt schier keer op keer,
| |
[pagina 18]
| |
Ach mijn Climene laet ick u omhelsen,
Dogter.
Ag ag mijn Cloris vergeet niet u pligt,
Jonckman.
Neen Engel neen ick zweer u by dees Elsen,
Dat ick u altijt blijf verpligt.
|
|