Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijVoys: Bedroefde herder, &c. | |
[pagina 15]
| |
ICk ley mijn sagjens neer, begaf mijn om te rusten,
Doch eer dat mijn de slaep, te regt nog had gevat,
Om op het sachte bed, te rapen nieuwe lusten,
Had droom Gods dwasery, mijn harsenen bespat.
Mijn dacht een soete maegd quam sagjens aengtreden,
En gaf mijn in haer hof, juisd even daer 't gebloemt,
Wien selfs Diana week in wel gemaekte leden,
Met volle glans en gloor, de soete mey tijd roemt.
Het scheen haer rappe ziel, genegen was tot spelen,
Ja wat haer oog besag, en wat haer hand verkoos,
Ick sag haer vlugge hand, de sachte roose streelen,
Wierd schaem rood, wijl het wiert, gepluckt van d'opperroos.
Nog gong dit puyk juweel, wat gras en murik plucken,
Die sy met soet vermaek, ja met haer eygen hand,
En brack wat sachtelijck, wat else tacken stucken,
In 't midden van de Slae, en bloemen had geplant,
Terwijl daer yemant was, ontrent het hof gekomen,
Sy boog haer zwacke leen, en met een soet gelag,
Heeft sy gezwindiglik, haer afscheid dus genomen,
Sey lieflik bloem gewas, ik seg u goeden dag.
De gulde Son die heeft, de duysterheyt verdweenen,
Stracks na de plaetse toe, daer mijn dees Nimph verscheen,
En ick heb mijn terstond, flucks uyt het bed begeven,
| |
[pagina 16]
| |
Die met soo' n fluckse zwaey, uyt mijn gesigt verdween.
Geen waerheyt 't was gedroomt, die kneepen haere vingeren,
De tekens van de elsd, de murik en het gras,
Haer hand waer in de zijden, bloemen gong ontslingeren,
Die toonde dan mijn droom, hoe sy gelegen was.
Gy gooden dochter, die mijn waer een nagt vertooning,
En seg mijn eens, waerom ick niet genieten mag,
Ey seg mijn dog eens aen, de plaetse uwer wooning,
Dat gy als in der nagt, eens komt by lichten dag.
 |
|