Verliefde, of klagende minnaer
(1698)–J. Vriend–
AuteursrechtvrijVoys: Gy weet het wel van ouwe Jelle.
ONder veel al Herderinne,
Sag ick lest mijn Filis staen
Sy betooverde mijn sinnen,
Sag mijn van ter syde aen,
En sy schoof uyt hare oogjens,
Vriendelijcke lonckjens uyt,
En sy song dat het klonck
't Over schoonste snaer geluyt.
Als mijn Harderin wou scheyden
Sprack ick mijn liefjen vriendelijck aen,
En ick socht haer te geleyden,
Daer de geele Roosjens staen,
En sy wou haer excuseeren
Door het dalen van Son,
Dat alree al haer vee,
Naer haer stal begaen te gon.
Ick begon met droevige woorden,
Te ontsteecken heel haer min
En mijn tranen die bekoorden,
Schoonste Filis teeren sin,
Als ick nam haer witte handen,
Tusschen bey mijn zwarte in,
Voorts so streelde ick haer keel,
En haer wel gemaeckte leen.
Och door mijn ootmoedig smeecken,
Bequam ick haer teer gemoet,
En wy gingen langs de beecken,
En genoot het soetste soet,
Och wy gingen sitten rusten,
By een kant aen een valey,
| |
[pagina 14]
| |
Daer haer handt tot een pandt,
Mijn getrou sal blijven by.
Silvidaetjen lief verheeven,
Hoe had gy u so ontstelt,
Dat ick u niet kost begeeven,
Binnen spoor van mijn gewelt,
Naer u trocken mijn gedachten,
Als een Seylsteen Yser doet,
Want u weesen hoogh gepreesen,
Draegh ick Staegh in mijn gemoet.
U gemoet kan ick niet temme,
't Is harder als een diamant,
Mijn oogjens van tranen zwemme,
Biet mijn doch u rechter handt,
Als Silvester dee de liefste,
Aen Silvia de schoone maeght,
Laet u Sinne niet verdwijne
Aen de geen die immer klaeght.
Harderin wilt niet vertoeven,
Biedt mijn doch u trouw vaeljant,
Anders sou ick mijn bedroeven,
Dat gy niet en bleef constant,
Want op u staet mijn vertrouwen,
En mijn hulpe in de noot,
Want so niet met verdriet,
Zijt ghy oorsaeck van mijn doot.
 |
|