Verzamelde gedichten

[p. 312]

Claude Aveline: Hier volgt het...

Hier volgt het portret van de Vogel-Die-Niet-Bestaat.
Zijn schuld is het niet dat Onzelieveheer die alles maakte vergeten

heeft hem te maken.

Hij ziet er eender als veel andere vogels uit, omdat beesten die niet

bestaan lijken op die wel bestaan.

Maar die niet bestaan hebben geen naam.
En daarom heet deze vogel de Vogel-Die-Niet-Bestaat,
En is hij zo bedroefd.
Misschien slaapt hij, of wacht hij erop dat hij mag bestaan.
Hij wou graag weten of hij zijn snavel kan openmaken, of hij vleugels

heeft, of hij in staat is als een echte vogel

het water in te duiken zonder dat hij zijn

kleuren kwijtraakt.

Hij wou graag zichzelf horen zingen.
Hij wou graag bang zijn op een goede dag dood te gaan.
Hij wou graag hele lelijke, hele levende vogeltjes krijgen.
Een vogel-die-niet-bestaat droomt ervan, geen droom meer te zijn.
Het is ook nooit goed.
En zeg nu zelf, hoe kan het op die manier goed gaan met de wereld?