Verzamelde gedichten

[p. 306]

Rupert Brooke: De soldaat

Als 'k sterven zou, denk enkel dit van mij:
Dat ergens is een hoekje in een vreemd land,
Dat eeuwig England blijft: daar is beland
In edele aarde een eedler stof dan zij;
Een stof die England vorm en ziel zou lenen,
Zijn bloemen lief deed hebben, langs zijn grassen
Deed zwerven, aadmend Englands lucht, gewassen
Door 't beekje thuis, door zon van thuis beschenen.

Denk dat dit hart, gaat alle nood wegglijden,
Als eindlijk deel van de oneindige geest
Ergens teruggeeft Englands klankgewemel,
Gedachten, dromen als zijn dagen blijde,
Gelach met makkers saam, vriendschap geweest
Vredig in harten onder Englands hemel.