Verzamelde gedichten

[p. 233]

Avondval

Reeds met grandeur sleept zich
Het donkerend floers over
Het plein en deelt het in
Buiten het leven,
Zodat de schemer even
De tijd stillegt om van zichzelf te dromen.
In dit rechtstreeks terug verlengde
Maakt het stilstaand ogenblik
In zijn hevige en eenzame
Vrijheid het kind weer zichtbaar.
Het vergeten wordt opgeheven,
Alles verandert ineens.
Maar deze schijn geeft geen warmte meer
En beeft als dood licht in de blaadren.
Hier en nu daalt de duistere wade
Van de avondval.