Verzamelde gedichten

[p. 229]

Ondoordacht

Over de ondergrondse
Opwellingen van melaatsheid
Staat de onwrikbaar geheide
Koepel luchtbeton,

Beveiligd domein van het gewenste dromen.
Eens komt de tijd dat groot in het avonduur
De geest zich ombuigt. Rossig licht. De bomen
Staan in vuur.

Uit een decor van doodsbleke Tussaud-figuren
Zit ik dan te staren
Naar wat het brein niet aanvaardt maar
Het hart weet beter.