Verzamelde gedichten

[p. 152]

Overgebleven

De nacht zinkt in mij als een steen
Valt in een put. Ik heb geweten
Wat leven was en ben 't vergeten:
Het ging onmerkbaar van mij heen.

De klok tikt; 't houtvuur glimmert vaag.
De orgeltoon van een golf vliegtuigen
Dreunt plechtig. Ik voel traag zich buigen
Mijn moede schouders naar omlaag.

Is ergens nog zo'n eneling
In nog zo'n kamer neergenegen,
Of bleef ik over in het lege
Heelal, alleen, een laatste ding?