Verzamelde gedichten

[p. 146]

Respijt

Wanneer de wereld mij niet wil vergeten
Weer ik de wereld tot ik haar vergeet,
Hier waar ik weggedoken voor mijn leed
Eindlijk ken wat ik altijd heb geweten.

Als een ijl spinsel van een vreemde geest,
Maar zat en zwaar van dromen zijn mijn uren.
Vergeet, oud hart, dat zij maar even duren
En wellicht morgen voorgoed zijn geweest.

Is dit geluk, dan ligt pijn vlak daarneven,
Tijdlijk verborgen als de zon bij nacht -
Maar van haar blik de onnoemlijk zachte kracht
Houdt mij beschut en stroomt dwars door mijn leven.