Verzamelde gedichten

[p. 138]

Abdicatie

Doe afstand in gelatenheid,
O hart dat nimmer kwam tot rust.
Welhaast wenkt u de laatste kust
En valt gij weg uit deze tijd.

Doe afstand en houd u bereid:
Nooit heeft u kouder mond gekust
Dan die welhaast uw tranen sust
Met een oud lied voor al wie schreit.

Een slaaplied dat zo lang bestaat
Als mensen zwerven in hun nood,
En wie het hoort, die wordt zo stil:

‘Doe afstand van uw eigen wil
En verhul zwijgend uw gelaat -
Ik ben de vredestichter Dood.’