Verzamelde gedichten

[p. 133]

The rest is silence

Ik zie voor 't laatst terug mijn heel verleden.
'k Zie de gezichten, 'k hoor de stemmen spreken
Van wie het liefst mij waren; 'k tast het teken
Van wat haat, eenzaamheid en strijd mij deden.

Dan valt het alles weg, en slechts de wrede
Angst voor de dood komt door 't bewustzijn breken.
Hoe vaak heb 'k hem voorzien en uitgekeken
Naar zijn komst. Nu verbijstert hij mijn rede.

Als kind reeds torste ik de onnoembre last,
Dit moment te voorvoelen als beschikking:
Erger dan dood is doodgaan in die kilte.

'k Grijp als een drenkling zinkend naar houvast -
Maar 't ijzig Niets gaapt me aan met zijn verschrikking.
Vaarwel, wereld, vaarwel!... De rest is stilte.