Verzamelde gedichten

[p. 114]

Gedragslijn

Ons voegt een adieu waar een bescheiden
Maanlicht in meedoet zonder ironie.
Laat de laatste woorden ongesproken;
Laten we niet zinspelen op 't scheiden.

Doe alsof je ogen zijn geloken

Als ik steelsgewijze naar je zie.

Zonder pathos gaan wij uit elkander
Waar het tuinpad eindigt in het gras.
Glimlach luchtig, tegen beter weten...
Spoedig vinden we elk wel weer een ander.

Doe alsof je nu al bent vergeten

Hoe dit alles bitter ernstig was.

Eens, na jaren, zien we elkander weder
En gaan groetend aan elkaar voorbij.
Maar dit afscheid leeft dan nog in dromen:
't Leek banaal, 't was zo verzwegen teder.

Doe alsof je wist dat dit moest komen...

Ga nu, snel, want anders spreken wij.