Verzamelde gedichten

[p. 59]

Nocturne

Boven de asftalten mensenstad
Kermt sidderend een hoge stem -
Daar waait verwording grotelijks,
Zwirlend als as en droog en dor
Dwars door het wezenloos gesnor
Als enig onomstotelijks.
Schuin achter rengelende tram
Hokt een brok maan in ijzren krat.

Ik tel de late sterren aan
De duizelende leegten uit -
Vergeefs bleef dit met vrouwelijk
Geduld moeizaam en trouw volbracht
Leven: welk snel en onverwacht
Stormen versloeg het rauwelijk?
Mij rest als dierbaar enige buit
Een grondloos niets en zonder naam;

Eindlijke val in de eigen aard:
Geboorte van een moede God -
Want alle bloed vergankelijk
Vervloeit, stroomt uit en gaat te niet,
...Of keert, en zich in zich weer giet:
Crypt van behoud onwankelijk.
Wat mij vervreemdde van mijn lot
Bleef in die samenhang bewaard.